Helaas moet ik aankondigen dat ik er een tijdje tussenuit zal zijn. Ik ben namelijk begonnen aan mijn afstudeeropdracht bij WSPA Nederland. Hiervoor ga ik onderzoek doen naar de mogelijkheden voor een grootschalig Fundraising Event en de behoeften van de doelgroep voor dit soort evenementen. Met het evenement kan extra geld ingezameld worden om nog meer dieren te redden en een mooie toekomst te bieden. Dit is natuurlijk iets dat ik ontzettend belangrijk vind en ik wil daarom de komende periode al mijn tijd steken in deze opdracht. Hierdoor wordt het wellicht moeilijk om ook nog dagelijks op mijn blog te posten. Ik heb dus besloten even een 'postpauze' in te lassen zodat ik me volledig kan storten op mijn afstudeerperiode. Als het goed is ben ik in juni klaar en heb ik mijn diploma communicatie. Vanaf dan kunnen jullie weer veel nieuwe posts verwachten over dieren en communicatie...
In
mijn voorgaande posts gaf ik al een aantal redenen waarom dieren zo vaak te
zien zijn in reclame. Bijvoorbeeld omdat ze als metafoor kunnen staan voor een
merk of omdat een organisatie wil laten zien dat ze milieubewust te werk gaat.
Maar
er zijn nog meer redenen en één daarvan is erg logisch: Dieren zijn vaak te
zien in communicatie-uitingen van organisaties die met of voor dieren werken. De dieren zijn in deze uitingen te zien om duidelijk te maken wat voor werkzaamheden de organisatie
precies verricht. Denk hierbij bijvoorbeeld aan dierentuinen, dierenspeciaalzaken of goede doelen. Deze laatste organisaties gebruiken vaak aangrijpende en emotionele beelden die dierenliefhebbers zoals ik absoluut niet kunnen weerstaan. Hun uitingen laten meestal zo'n diepe indruk op mij achter, dat ik mezelf niet kan beheersen en maar weer voor de zoveelste organisatie een donatieformulier invul. En dan
heeft die organisatie natuurlijk haar doel bereikt.
Zo ook het WWF. Ik kreeg echt kippenvel van deze
commercial. Zoals ik al vaker heb benadrukt: Zo verschillend zijn we niet! en hier is het bewijs:
Het is zaterdagochtend 11.00 uur. Ik rij samen met mijn schoonzus naar de puppycursus. Hier gaat ze elke week samen met haar jonge hondje Yuki hard aan de slag om van hem een gehoorzame hond te maken. We rijden op een weg waar een maximum snelheid van 100km per uur is toegestaan. Plotseling stopt de auto voor ons abrupt, waardoor ook wij een beetje moeten remmen. In eerste instantie denken we aan autopech. Maar helaas is dit niet het geval. Als we langsrijden zien we hem liggen. Een mooie rode vos. Of hij nog in leven is kan ik niet zien. Direct voel ik allerlei emoties opkomen. Medelijdenmet de vos, angstdat ik ooit een dier zal aanrijden, afkeeren tegen auto's, maar vooral het verwijt aan ons mensen, omdat wij het rijden in auto's belangrijker vinden dan het leven van dieren. Wat nog het ergste is, is dat de vos toevallig is aangereden onder de brug waarop een dierenoverssteekplaats is gemaakt. 'Blijkbaar hebben deze goede initiatieven ook niet veel zin' denk ik nog.
Mijn schoonzus vraagt aan me: 'Wat hadden we moeten doen als wij het waren die de vos hadden aangereden en wat als hij nog leefde?' 'Dan moet je 144 bellen' antwoord ik.
Voor mijn schoonzus en andere mensen die dit nog niet wisten:
Er zijn veel bekende personen die zich door middel van reclame inzetten voor het welzijn van dieren. Wat mij opvalt is dat dit meestal naakt gebeurt. Vooral de organisatie PETA(People for the Ethical Treatment of Animals) gebruikt vaak naakte of schaars geklede celebrities om hun boodschap over te brengen. Zij willen hiermee natuurlijk opvallen en meer fondsen werven. Maar wat zou de reden van de celebrities zijn om hier aan mee te werken? Zouden ze echt zo veel om dieren geven of is dit voor sommigen van hen een manier om meer aandacht te krijgen door op een geaccepteerde manier naakt in de publiciteit te komen?
Hier zijn Pamela Anderson, Jenna Jameson, Imogan bailey, Ami James, Keeley Hazell, Steve-O en Sherlyn Chopra te zien, maar er zijn nog veel meer celebrities die zich sterk maken voor dieren.
Ook wij Nederlanders kunnen in deze naakte manier van reclame maken natuurlijk niet achterblijven. Nicolette Kluijver, Evgeniy Levchenko en Ancilla Tiliazetten zich in deze campagnes van Stichting Wakker Dier in voor het welzijn van dieren.
Door deze viral is website van Stichting Wakker Dier in een paar dagen meer dan 50.000 keer bezocht. Het filmpje wel binnen de eerste paar uren zelfs meer dan 10.000 keer gedownload.
Katten staan al duizenden jaren symbool voor bijvoorbeeld transformatie, helderziendheid,
mysterie. Deze
associaties hadden in oude culturen verschillende betekenissen. In
Egypte bijvoorbeeld waren katten gelukbrengende en heilige wezens omdat zij het ongedierte wegjoegen.
Naast deze associaties zijn er tegenwoordig een heel aantal andere associaties die opkomen bij het denken aan een kat:
Algemeen: Negen levens, komen op 4 poten terecht, roofdier, miauwen, donkere nacht, ongeluk (zwarte kat), vijand van de hond
Dat een hond de beste vriend van de mens is blijkt wel weer uit deze foto. Zelfs als je helemaal niets of niemand meer hebt om je te helpen, blijft jouw hond je trouw en steunt je in de meest barre tijden. Erg mooi om te zien dit...
Naast het koppelen van menselijke persoonlijkheidskenmerken aan de
eigenschappen van bepaalde diersoorten leggen communicatieprofessionals af en
toe ook verbanden tussen de uiterlijke overeenkomsten van mensen en dieren.
Zoals ik in een van mijn voorgaande posts al heb aangegeven lijken veel mensen
op een bepaald dier. Vooral in honden zijn dikwijls mensen te herkennen. (Zie: Look-A-Like...).
In het tijdschrift Linda zijn deze maand een aantal pagina’s gewijd aan
twee kunstenaars die van het herkennen van deze overeenkomsten hun beroep
hebben weten te maken.
Er bestaan wel duizenden advertenties waarin dieren voorkomen. Helaas kan ik niet over elke advertentie een post schrijven. Om dit op te lossen heb ik een aparte pagina toegevoegd
aan mijn blog. Hierop zijn allerlei verschillende advertenties te zien waarin
dieren gebruikt zijn om de boodschap van het merk over te brengen...
Neem dus snel even een kijkje op de pagina Advertenties...
Deze advertentie verdient het om toch nog even op de hoofdpagina van mijn blog te staan!
De laatste tijd valt me op dat communicatieprofessionals dieren regelmatig neerzetten als
mensen.
Ze koppelen dan bijvoorbeeld menselijke persoonlijkheidskenmerken aan de eigenschappen van de diersoort.
De reden dat communicatieprofessionals
dierlijke en menselijke eigenschappen aan elkaar koppelen is omdat deze
vaak opvallend veel overeenkomen. Mensen vertonen dikwijls trekjes van een
specifiek dier. Wij mensen zijn tenslotte ook gewoon dieren die regelmatig
handelen vanuit natuurlijke instincten. (zie:Gelijk gedrag...). Maar ook wanneer
we denken rationeel te handelen blijven er in ons gedrag meestal toch dierlijke
kernmerken zichtbaar. Een perfecte kans dus voor communicatieprofessionals om
een humoristische campagne op te zetten die ook nog de beoogde boodschap perfect
overbrengt.
Sequoia (een
Franse winkel voor natuurlijke etenswaren) maakt handig gebruik van deze kans.
Het gaat in hun campagne over diersoorten die van natura bepaalde eigenschappen bezitten. In de campagne zijn deze eigenschappen gekoppeld aan persoonlijkheden die enkel
sporadisch voorkomen bij mensen.
Het resultaat:
een erg grappige campagne die een bronzen leeuw won tijdens ‘Cannes Lions’.
In deze campagne
komen een aantal dieren naar voren:
Zo heb je de slak,
die van natura twee geslachten draagt en hier is neergezet als een
menselijke hermafrodiet die niet meer weet of hij zich nu een jongen of een
meisje moet voelen.
Maar ook is er de
moordlustige maar sexy bidsprinkhaan die een beetje te bezitterig is over -en geobsedeerd door haar scharrels.
Tenslotte is er het
stinkdier dat is neergezet als een menselijk buitenbeentje met aandoening
waaraan hij niets kan doen.
Voordat ik mijn negen
hamsters, vijf konijnen, twee vogels, 200 wandelende takken, drie muizen en 24
vissen kreeg hadden we drie katten. Dikkie Dik de dikke lieve rode kater, Goelie de brutale grote zwarte poes en dan was er
nog Kwartje, het doodsbange poesje. Kwartje had als jong poesje een ernstige
vorm van de niesziekte gehad. Ze is daar nooit helemaal van opgeknapt en
het heeft haar zelfs een beetje gek gemaakt.
Hierdoor
was kwartje was altijd het buitenbeentje van de drie. Goelie en Dikkie Dik
tolereerden haar totaal niet. Ze krabden haar vaak en bliezen tegen haar wanneer ze langsliep. Kwartje
kon haar eigen eten nauwelijks opeten en vluchtte altijd weg wanneer er iemand
aankwam. Zelfs wanneer mijn ouders haar wilde pakken om haar te beschermen tegen die andere twee. Ze schrok dan zo erg dat ze je zomaar voor de voeten
rende en je moest uitkijken dat je niet over haar viel. Om te voorkomen dat
mijn ouders dan op haar trapte riepen ze ‘Move it!’.
Ik
als klein meisje van een jaar of drie vond dat angstige poesje natuurlijk
ontzettend zielig en wilde het graag aaien om het gerust te stellen. Omdat ik
mijn ouders zo vaak ‘Move it’ hoorde zeggen ging ik ervan uit dat ze zo heette.
Dus ik als klein peutertje liep de hele dag door het huis te roepen: ‘Move it,
kom hier! Move it, kom hier!’ omdat ik haar wilde aaien. Iets dat ook mij helaas
niet vaak gelukt is...
De associatie die mensen hebben met ezels is dat ze dom zijn. Deze associatie is ook terug te zien in communicatie-uitingen. De boodschap is hier
vaak heel direct waarbij de lezer moeten denken dat hij of zij een stommeling is.
Waar deze vreemde associatie vandaan komt is me echt een raadsel.
Ezels zijn namelijk helemaal niet dom. Dit is terug te vinden in het
gezegde: ‘een ezel stoot zich geen twee keer aan de zelfde steen.’
Ezels lopen
namelijk vaak over rotsachtige weggetjes. Wanneer de ezel zijn voorpoot tegen een
steen aanstoot, zal nooit met zijn achterpoot tegen dezelfde steen aanstoten. Uit
onderzoek blijkt dat de meeste andere paardachtigen deze fout wel regelmatig maken. Eigenlijk moet een ezel dus als metafoor staan voor slimheid, bedachtzaamheid
of verstandigheid!
Februari 2012. Het begin van het einde...Dan ga ik afstuderen en mag ik mezelf eindelijk een echte communicatieprofessional noemen. Natuurlijk heb ik mijn uiterste best gedaan om een leuke en interessante afstudeeropdracht te zoeken en dat is gelukt! Ik ga afstuderen bij het WSPA, een organisatie die opkomt voor de belangen van dieren. Dit gebeurt overwegend door middel van educatieprogramma's, reddingsoperaties en politieke campagnes. Wat zij daarmee willen bewerkstelligen is een positieve verandering in de houding van mensen tegenover dieren. Daarnaast willen ze ervoor zorgen dat overheden nieuwe wetten aannemen om het welzijn van dieren te beschermen of te
verbeteren.
De uitgangspunten van het WSPA:
• Dieren hebben een bewustzijn en kunnen lijden.
• De behoeften die dieren hebben voor hun welzijn moeten worden gerespecteerd.
• Aan wreedheid jegens dieren moet voor altijd een einde komen.
Zoals jullie door het lezen van mijn blog denk ik wel gemerkt hebben denk ik eigenlijk precies hetzelfde over dieren en hun welzijn. Ik ben dan ook ontzettend blij dat ik op communicatieniveau kan gaan bijdragen aan het welzijn van dieren over de hele wereld.
Vanaf nu ga ik op een nog dieper niveau aan de slag met het onderwerp van dit blog: Communicatie met een staartje...